ΜΑΚΡΑΝ το καλύτερο «παυσίπονο»!

Νίκη… υπερηφάνειας!
Για το πως νοιώθει ο κόσμος της ομάδας μετά τον θρίαμβο της Βαρκελώνης δεν τίθεται θέμα. Φουσκωμένοι είναι όλοι ΞΑΝΑ από υπερηφάνεια. Ακόμη και στα blog των περισσότερων «ποδοσφαιρικών» δημοσιογράφων το μπάσκετ κυριαρχεί αυτές τις μέρες. Το βλέπω και από τον εαυτό μου άλλωστε, άσχετα αν το έχω κάνει κι άλλες φορές και στο συγκεκριμένο άθλημα και στο μπάσκετ και γενικώς όπου μας καλεί το τριφύλλι.

Ευχάριστο... διάλλειμα
Κακά τα ψέματα, οι περισσότεροι από το ποδόσφαιρο γίναμε Παναθηναϊκοί και εκεί είναι η μεγάλη μας καψούρα. Tι να λέμε τώρα; Το μπάσκετ όμως είναι αυτό που τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, στα οποία οι τίτλοι στην μπάλα σπανίζουν, μας κράταγε και μας κρατάει ΟΡΘΙΟΥΣ. Αυτό είναι γεγονός και δεν αλλάζει ότι κι αν γίνει φέτος, ότι κι αν γίνει γενικότερα. Καλύτερο... παυσίπονο δεν μπορεί να υπάρξει. Και δεν το γράφω καθόλου υποτιμητικά αλλά περήφανα. 

Respect στον Ζέλικο
Από τη μέρα που πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα ο Ομπράντοβιτς τα πάντα άλλαξαν και η ομάδα αυτή δεν έχει αντίπαλο. Και ο Θεός ο ίδιος να κατέβει τον Ζέλικο δεν τον κάνει καλά. Τι να του πει και ο Πασκουάλ από τη ζωή του λοιπόν; Όσο υπάρχει ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ αυτός κόουτς τόσο θα γεμίζουν αστέρια οι φανέλες της Πανάθας.

ΜΟΝΟ ΕΣΥ!
Η ανατροπή της Βαρκελώνης ήταν μια ακόμη απόδειξη ότι αυτή η ομάδα μπορεί να καταφέρει τα ΠΑΝΤΑ. Εντάξει, ανατροπές από -16 έχουν κάνει κι άλλοι. Μέσα στο Παλαού Μπλαουγκάνα όμως ΜΟΝΟ ΕΣΥ μπορείς να κερδίσεις ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΕ.

Συνηθισμένοι
Και εννοείται πως τα κεφάλια πρέπει να μπούνε μέσα και τα πανηγύρια να σταματήσουν. Όχι, μόνο επειδή δεν εξασφαλίστηκε καμία πρόκριση ακόμη, μα πάνω απ’ όλα επειδή τα βουνά είναι συνηθισμένα στα χιόνια. Εχει καταφέρει πολύ μεγαλύτερες νίκες αυτή η ομάδα. Αλίμονο. Απλά μια επίδειξη δύναμης έκανε τώρα. Ετσι για να σφίξουν και μερικοί… πισινοί που είχαν... ανοίξει. Μαζί με κάποια στόματα. 

Προς αδιέξοδο στη μπάλα
Σε ότι αφορά το ποδόσφαιρο νομίζω ότι στα τελευταία μου σχόλια τόσο εδώ όσο και στο gazzetta σας έχω πει τι περίπου βλέπω να γίνεται. Δηλαδή… μάλλον τίποτα ουσιαστικό. Μας αρέσει δεν μας αρέσει, για την ώρα δεν προκύπτει κάποια αισιόδοξη είδηση. Αποχωρήσεις από τη μία, διαφαινόμενη συνδιοίκηση (μελλοντικά) από Βαρδινογιάννηδες και Γιαννακόπουλος από την άλλη, αλλά για το ΠΑΡΩΝ τα πράγματα είναι σκούρα. Μακάρι ως την Τρίτη να αλλάξει κάτι μα ειλικρινά δεν το βλέπω. Η μέρα αυτή περισσότερο ως ένα ξεκαθάρισμα θα λειτουργήσει και λιγότερο ως κάτι άλλο. Ίσως πάντως να είναι κι αυτό αναγκαίο διότι έχουν ειπωθεί πολλά και διάφορα. Ας μιλήσουν οι πρωταγωνιστές λοιπόν, ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του κι ας δούμε μετά τι μας ξημερώνει η επόμενη μέρα. Ο Παναθηναϊκός είναι πολύ μεγάλος, είναι τεράστιος, για να χαθεί όπως κινδυνολογούν διάφοροι γνωστοί - άγνωστοι. θα το δείτε, θα το δούμε, θα το δουν. Η λογική λέει ότι θα περάσουμε ένα μίνι μεταβατικό στάδιο και στη συνέχεια όλα θα βρουν το δρόμο τους. Εγώ πάντως κάπως έτσι το έχω στο μυαλό μου...